20 χρόνια συμπληρώνονται από τη μέρα που ο Ραμίζ Αλία υπέγραφε τη συμφωνία του Ελσίνκι για το σεβασμό των «ανθρώπινων δικαιωμάτων», βάζοντας τέλος στη σοσιαλιστική περίοδο της Αλβανίας. Ο sparilas αποκαλύπτει σήμερα ότι οι πρώτοι που είχαν διαβλέψει τον ερχομό του τέλους ήταν οι αγωνιστές που συσπειρώνονταν στη Συνεπή Αριστερή Κίνηση Ελλάδας, τη ΣΑΚΕ. Παραθέτουμε παρακάτω εκτεταμένα αποσπάσματα επιστολής της ΣΑΚΕ προς το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας (ΚΕΑ) που συντάχθηκε τον Μάρτιο του 1979.
«Θέλουμε να εκφράσουμε τις διαφωνίες μας με σκοπό να βοηθήσουμε στο ξεπέρασμα των λαθών σας και να συμβάλλουμε κι εμείς στην ανάπτυξη του παγκόσμιου μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος … Το συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι στοιχεία υπήρχαν για να βγάλετε το συμπέρασμα ότι ο Μάο Τσετούνγκ μετά τη νίκη τη αστικοδημοκρατικής επανάστασης είναι ένας χυδαίος ρεβιζιονιστής … Δεν μπορούμε να δεχτούμε το γεγονός ότι το ΚΕΑ, ένα κόμμα με τόσο μεγάλη πείρα στον αγώνα ενάντια στους ρεβιζιονιστές κάθε απόχρωσης, δεν μπορούσε να βγάλει συμπεράσματα για το Μάο Τσετούγνκ έστω και μόνο απ’ την τοποθέτησή του απέναντι στο ζήτημα Στάλιν … Εμείς οι μαρξιστές - λενινιστές της Ελλάδας περιμέναμε από σας σύντροφοι ανοιχτή αυτοκριτική για τα σοβαρά λάθη σας που προκάλεσαν ζημιά στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα γιατί, όπως διδάσκει ο Στάλιν, "δίχως αυτοκριτική δεν υπάρχει σωστή διαπαιδαγώγηση του κόμματος, της τάξης, της μάζας, δεν υπάρχει μπολσεβικισμός". Μελετώντας όμως το έργο του σ. Ενβέρ Χότζα "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση", το κεφάλαιο για την αντεπαναστατική "σκέψη Μάο Τσετούνγκ", αντί να δούμε αυτοκριτική από πλευράς σας για τις παλιές σας εκτιμήσεις για τον κινέζο Χρουτσόφ είδαμε με μεγάλη μας πίκρα μια προσπάθεια δικαιολόγησής τους … Στο βαθμό λοιπόν που δεν θα κάνετε αυτοκριτική, έστω και ύστερα από τη συντροφική κριτική μας θα βαδίζετε ένα επικίνδυνο δρόμο … Άρα σύντροφοι δεν ενεργείτε σύμφωνα με τα διδάγματα των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν και διαπράττετε σημαντικό λάθος που φρενάρει την ανάπτυξη και το δυνάμωμα του παγκόσμιου μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος. Αναλογιστείτε τις ευθύνες σας. Καλείστε να βαθύνετε στην κριτική μας αυτή και να την πάτε μέχρι τέλους, με σκοπό την πλήρη εξάλειψη των λαθών σας».
Να λοιπόν ποιος φώτισε εξαρχής τα λάθη που έφεραν την καταστροφή. Η επιστολή δεν πήρε απάντηση ποτέ. Μας μπέρδεψε βέβαια η εκ των υστέρων «αναστήλωση» του Χότζα από τη ΣΑΚΕ: Με αφορμή το θάνατο του Ενβέρ, ο τίτλος άρθρου του «Οχτώβρη», της εφημερίδας της οργάνωσης, τον Μάιο του 1985 ήταν «Μεγάλος επαναστάτης και επιφανής διεθνιστής». Τι φταίει για τη διπλοπρόσωπη στάση; Εδώ θα προσυπογράψουμε (με κάποιες επιφυλάξεις) την άποψη της ΟΚΜΛΕ (χάρη στην οποία σώθηκε και το τεκμήριο της επιστολής): «Οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, δηλαδή μερικοί μετρημένοι στα δάχτυλα φοιτητές της Θεσσαλονίκης, παρουσιάζονται ακόμα και σαν αυτόκλητοι σωτήρες του διεθνούς μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος … Πρωτοφανής βέβαια στάση για κομμουνιστές, αλλά κατανοητή και δικαιολογημένη για μικροαστούς φοιτητές».
